اینجانب برای انکه در حد امکان برای خود و شهر و کشور خود مفید باشم اقدام به راه اندازی وبلاگ زیر برای دانشجویان ارشد برق واحد هریس نمود ام امید وارم با نظرات و راهنمایی خود ما را در این مسیر همراهی فرمایید
ادامه...
سیستم موسوم به تونلی، یکی از روش‌های مورد استفاده
برای اجرای ساختمان‌های با سیستم باربر دیوار و سقف بتنی است. نام تونلی به
دلیل شکل قالب‌های فلزی هم زمان دیوارها و سقف‌هاست. در سیستم تونلی،
دیوارها و سقف‌های بتن مسلح به صورت هم زمان آرماتوربندی، قالب‌بندی و
بتن‌ریزی می‌شوند. این روش ضمن بالا بردن سرعت و کیفیت اجرا، عملکرد
سازه‌ای و رفتار لرزه‌ای مجموعه سازه را به لحاظ یکپارچگی اعضاء و اتصالات
آن‌ها به نحو چشمگیری بهبود می‌بخشد.
قالب‌های مورد استفاده، به اندازه تقریبی ابعاد فضا‌ها
هستند. برای قالب‌بندی یا قالب‌برداری، نیاز به خرد کردن قالب‌ها و تبدیل
آن‌ها به ابعاد کوچک نیست و با همان ابعاد اولیه و به صورت یکپارچه از فضا
خارج می‌شوند. خروج قالب‌های تونلی، پس از بتن‌ریزی دیوار و سقف و گیرش آن،
با فاصله دادن قالب‌ها از جدار‌های بتن‌ریزی شده (قالب‌برداری) و با حرکت
افقی روی چرخ یا غلتک صورت می‌گیرد. جدار‌هایی که با استفاده از این روش
اجرا می‌شوند جدار‌های اصلی داخلی و بعضی جدار‌های خارجی (جانبی) هستند. سازه
ساختمان‌های با سیستم تونلی، از دیدگاه عملکرد لرزه‌ای اشکال عمده‌ای
ندارد و تجربه زلزله‌های گذشته رفتار مناسب این سیستم سازه‌ای را در مقایسه
با سیستم‌های دیگر ثابت کرده است. در ساختمان‌های با سیستم تونلی، در
برخی موارد، برای افزایش سهولت و سرعت اجرا، اجزای غیر سازه‌ای مانند
دیوار‌های جداکننده، پله‌ها و پانل‌های نما به صورت پیش ساخته در نظر گرفته
می‌شوند و بعد از تکمیل، سازه اصلی به آن متصل میشود. در این روش،
ابتدا آرماتوربندی و جاگذاری مدار‌های برقی دیوارها انجام میشود و هم
زمان با این اقدامات قالب‌بندی بازشو‌های مورد نیاز برای تاسیسات و در و
پنجره اجرا میشود. آنگاه، قالب‌های دو طرف دیوار را به صورت پشت به پشت،
قالب‌بندی می‌کنند و با قرار گرفتن قالب‌های متوالی در کنار هم، بدون قالب
واسط سقفی یا همراه با آن مجموعه قالب‌های دیوار و سقف را تشکیل می‌دهند. در
مرحله بعد، آرماتوربندی سقف و جاگذاری مدار‌های برق انجام میشود و
قالب‌هایی برای خالی ماندن محل داکت‌ها و دیگر حفره‌های لازم در سقف نصب
میشود. در ادامه، بتن‌ریزی سقف‌ها و دیوارها به صورت یکپارچه و در یک
مرحله انجام میشود. اجرای جدار‌های بتنی پرداخت شده، نیاز به نازک‌کاری بر
روی سطوح آن‌ها را برطرف می‌کند. در روش دیگر که به نام سیستم بتنی
درجا با قالب‌های یکپارچه دیواری و سقفی شناخته شده است، کلیه دیوار‌های
داخلی و خارجی (به جز دیوار‌های غیر سازه‌ای جدا کننده) به طور هم زمان
قالب‌بندی و بتن‌ریزی می‌شوند. در این روش، بر خلاف روش‌های تونلی،
قالب‌بندی دیوار و سقف توسط قطعات تخت کوچک انجام میشود. سه روش دیگر
قالب صنعتی برای اجرای ساختمان بتن مسلح با دیوار برشی مطرح شده است که در
حقیقت، گونه‌های دیگر روش‌های دستیابی به سیستم یکپارچه دیوار و سقف بتنی
هستند. در هر سه نوع آن‌ها، تمامی دیوارها، به وسیله قالب‌های تخت،
قالب‌بندی می‌شوند و بتن‌ریزی دیوارها به صورت یکپارچه و هم زمان انجام
میشود. پس از عمل‌آوری اولیه بتن دیوار، سقف با روش‌های مختلفی اجرا
میشود که در ادامه توضیح داده شده است. 1. روش میز پرنده در
روشی که به میز پرنده نام‌گذاری شده است، قالب‌های بزرگی به صورت میز، با
پایه‌های مستقر روی چرخ یا غلتک، کل سقف یک فضا را می‌پوشانند و روی آن‌ها
آرماتوربندی سقف انجام و سپس بتن‌ریزی میشود. بعضی از انواع این روش‌ها
شباهت زیادی به روش تونلی متعارف دارد، و به گونه‌ای طراحی شده است که
امکان بتن‌ریزی هم زمان دیوار و سقف فراهم آید. در این روش نیز دیوار‌های نمای اصلی پس از اجرای دیوار‌های سازه‌ای و سقف، با مصالح گوناگونی قابل اجراست. 2. روش تونلی با سقف قالب سرخود نیمه پیش ساخته در
یک روش دیگر، پیش‌دال خرپایی یا ساده، یا دال‌های نواری بتنی بر روی
لبه‌های دیوار‌های جانبی فضا‌ها قرار می‌گیرد. در صورت استفاده از پیش‌دال،
پیش از بتن‌ریزی، آرماتور‌های فوقانی پیش‌دال جاگذاری میشود و اتصال
میل‌گرد‌های سقف و دیوار نیز در همین مرحله انجام میشود. سپس بتن‌ریزی
قسمت فوقانی پیش‌دال و محل‌های اتصال پیش‌دال یا دال پیش ساخته با سقف
انجام میشود. در این روش اجرا، دیوار‌های خارجی معمولاً هم زمان با
سایر دیوارها قالب‌بندی و بتن‌ریزی می‌شوند. دیوار‌های نما نیز معمولاً
بتنی و با اجرای درجا هستند. این امر باعث میشود امکان خروج قطعات قالب از
ساختمان با پیچیدگی بیشتری انجام شود. کوچک بودن قطعات هم به همین دلیل
است، و امکان خروج قطعات از بازشدگی (محل در‌ها و پنجره‌ها) را فراهم
می‌سازد. مزیت روش‌های تونلی افزایش سرعت اجرا به دلیل کاهش زمان لازم
برای قالب‌بندی و قالب‌برداری است. از طرف دیگر، بر خلاف سیستم بتنی درجا
با قالب‌های یکپارچه دیواری و سقفی، در این سیستم تنها دیوار‌های اصلی
سازه‌ای ساختمان به صورت بتن درجا اجرا میشود و سایر دیوارها و تیغه‌ها
با یک فاصله زمانی اندک، در اکثر موارد با قطعات یا صفحات گچی ساخته
میشود. در صورت اجرای نامناسب یا اتصال ناکافی عناصر غیر‌سازه‌ای مانند
دیوار‌های جداکننده، پله‌ها و پانل‌های نما، پایداری آن‌ها به هنگام وقوع
زلزله تهدید میشود و علیرغم پایداری سازه اصلی ساختمان، ناپایداری این
عناصر می‌تواند عملکرد و کارایی ساختمان را دچار اشکال کند. در پایان،
به عنوان نتیجه‌گیری و جمع‌بندی، می‌توان گفت که سیستم قالب تونلی از
روش‌های اقتصادی انبوه‌سازی است. تعداد طبقات بهینه در این روش، بین 8 تا
10 طبقه است. در این روش، هزینه‌ها در مقایسه با روش‌های رایج بتنی و فلزی
به طور محسوسی کمتر است. طبق برآورد‌های انجام شده توسط انبوه‌سازان مطرح،
هزینه‌های تا اتمام اسکلت، دیوارها و اندود‌های داخلی، نسبت به روش‌های
رایج اسکلت بتنی و فلزی به ترتیب 19 و 38 درصد، کمتر است. نقطه ضعف اصلی
این روش عدم امکان جوابگویی به انتظارات عملکردی پارکینگ‌هاست. در عمل،
لازم است برای پارکینگ فضایی مجزا در نظر گرفته شود. در اکثر موارد، لازم
است ساختمانی مستقل و جداگانه پیش‌بینی شود. از طرف دیگر، شیب زمین پروژه
نیز باید بسیار کم ( حداکثر 5 درصد ) باشد. این سیستم صرفاً برای طرح‌های انبوه‌سازی مطرح است و در پروژه‌های کوچک، قابلیت توجیه ندارد
